راهکارهایی برای افزایش عزت نفس رهبران
غالبا رهبران دارای عزت نفس بالا و تصویر درونی مثبتی از خودشان هستند. آن ها برای خودشان ارزش قائل هستند و احساس ارزشمندی می کنند. عزت نفس میزانی است که شما خودتان را تا چه اندازه دوست دارید. یک بخش مهم از عزت نفس، بحث خودباوری می باشد. خودباوری احساس شایستگی است، احساس این که در کار و زندگی تان خوب هستید و توانایی دستیابی به نتایج لازم و موفقیت در زندگی و کسب و کار خود را به عنوان رهبر دارید.
دلیل اهمیت عزت نفس این است که احساس درونی، باورها و عقایدی که در مورد خودتان دارید، راهنمای عملکرد بیرونی شما است. بنا به گفته استیو راجرز «احساسی که نسبت به خودتان دارید، رابطه مستقیمی با عملکرد فردی شما و چگونگی مدیریت سایرین دارد».
رهبری به آرامش، شفافیت، پایداری، توانایی دیدن دنیا همان طور که هست و قابلیت های بسیار دیگری نیاز دارد که اگر رهبر نسبت به خود تردید داشته باشد یا خود را زیردست دیگران بداند، دستیابی به آن ها و رسیدن به موفقیت در زندگی برایش غیرممکن خواهد بود.
کلیدهای عزت نفس بالا
رهبران خودشان را به خوبی می شناسند. آن ها خودآگاهی بسیار بالایی دارند. زمان زیادی را به کنکاش درونی اختصاص می دهند و می دانند از چه چیزی الهام می گیرند. آن ها کاملا از انگیزه های خود آگاهی دارند و دلیل کارهای خود را می دانند. همچنین توانایی این را دارند که به جای درگیری احساسی شدید، در کارها بسیار معقول و منطقی عمل کنند. به عبارت دیگر آن ها خودخواهی کمتر و غرور بیشتری دارند.
آن ها همچنین فقط مسئولیت هایی را بر عهده می گیرند که بتوانند در سطحی عالی آن ها را انجام دهند. از آن جایی که خودشان را می شناسند، شغل، کار یا وظیفه ای را بر عهده نمی گیرند که می دانند توانایی انجام آن به نحو احسن را ندارند. به خاطر این که به خوبی می دانند هر کاری که انجام دهند، در تصویر کلی آن ها به عنوان رهبر نقش دارد، بنابراین تنها کارهایی را می پذیرند و بر عهده می گیرند که اطمینان دارند توانایی انجام عالی آن را دارند.
آن ها همواره بر نقاط قوت منحصر به فرد خود تمرکز می کنند و از خودشان می پرسند که آیا این ها همان کارهایی هستند که در آن ها مهارت دارم و قابلیت و توانایی انجام عالی کار را دارم؟ و اگر قادر نباشند عملکردی استثنایی داشته باشند، عقب نشینی می کنند. آن ها همیشه به دنبال نتایج خارق العاده برای رسیدن به موفقیت در زندگی هستند نه نتایج معمولی و پیش پا افتاده!
آن ها صداقت دارند. خودشان را صادقانه مورد ارزیابی قرار می دهند. مغرور و متکبر یا خودبین و لاف زن نیستند. توانایی این را دارند که به درون خود نگاه کنند و بپرسند «آیا این کار برایم مناسب است؟ آیا برداشتن این گام در حال حاضر کار درستی است؟!»
رفتارتان با دیگران چگونه است؟
رهبرانی که عرت نفس بالایی دارند، غیر تدافعی هستند. آن ها به قدری نسبت به خود اطمینان دارند که می توانند از اشتباهات خود درس بگیرند و با شکست ها کنار بیایند. فرد غیر رهبر قدرت درونی غلبه بر مشکلات و مواجهه با سختی ها را ندارد.
افراد معمولی عزت نفس لازم برای تشخیص نقاط قوت و ضعف خود را هم ندارند. رهبران کسب و کار حوزه های قوت خود را می شناسند، اما نقاط ضعف خود را هم مشخص کرده و سعی می کنند بر آن ها غلبه کنند. بین گلایه از نقاط ضعف و کنار آمدن آرام و صادقانه با آن ها تفاوت وجود دارد. این تفاوت ناشی از عزت نفس است. رهبران می دانند که کامل نیستند، اما در عین حال می دانند که از صلاحیت و مهارت خوبی برخوردارند و قادر هستند به موفقیت در زندگی دست پیدا کنند.
یکی از نشانه های افرادی که عزت نفس پایینی ندارند، نوع رفتارشان با دیگران است. افرادی که عزت نفس کمی دارند، این کمبود را با رفتار تحقیرآمیز با دیگران جبران می کنند تا خودشان احساس بهتری داشته باشند. رهبران موثر با همه افراد چه ضعیف و چه قوی رفتار یکسانی دارند.
یک بار ریچارد برانسون موسس گروه ویرجین در مجموعه تلویزیونی اپرنتیس خودش را راننده لیموزین جا زد. سپس به مشاهده رفتار کارآفرینانی که با او سر و کار داشتند پرداخت. آن هایی که رفتار تحقیرآمیزی با او داشتند اخراج شدند، زیرا قابلیت های لازم برای تبدیل شدن به یک رهبر موثر را نداشتند.
به خودتان اعتماد داشته باشید
عزت نفس با بهتر شدن در کار آغاز می شود. رهبران موفق، خود را متعهد به عملکرد عالی می دانند و چیزی غیر از این را از دیگران یا خودشان نمی پذیرند. آن ها می خواهند جزو ۱۰ درصد افراد برتر حوزه کاری خود باشند. رسیدن به سطح بالای عملکرد راهی برای فرار افراد بی عزت نفس از دام این کمبود می باشد. برای شروع باید باور داشته باشیم که هر چیزی ممکن است.
من برایان تریسی هستم و سابقه ضعیفی با فرصت های محدود داشتم و به خاطر این سابقه، عزت نفس پایینی داشتم و مرا عقب نگه می داشت. حتی اگر کار خوبی انجام می دادم، از پذیرفتن افتخار آن سر باز می زدم و آن را به شانس یا اتفاق ربط می دادم. این نگرش من تا بیست و هشت سالگی ادامه پیدا کرد تا این که کشفی زندگی ام را دگرگون کرد.
بر اساس این کشف هر فردی در میان ۱۰ درصد افراد برتر حوزه خود قرار داشت، کارش را از جایی شروع کرده بود و آن مکان جایی به جز ۱۰ درصد پایین نبود. همه افرادی که امروز عملکرد فوق العاده ای دارند، زمانی عملکرد ضعیفی داشته اند. من از آن زمان به بعد مسئولیت ارتقای خود را بر عهده گرفتم. متوجه شدم که که زندگی مانند صف بوفه سلف سرویس است و وظیفه من این است که برخیزم و مسئولیت خود را بپذیرم و از خودم پذیرایی کنم.
دو گام لازم برای رسیدن به موفقیت در زندگی و اول صف وجود دارد. نخست وارد شدن به صف و دوم ماندن در صف است. وارد شدن به صف به معنی تصمیم گیری برای ارتقای هر روزه و حرکت به سوی اهداف است. ماندن در صف به معنی تسلیم نشدن است، نه این که کمی تلاش کنید و دوباره سراغ تماشای تلویزیون بروید و قربانی باشید. یادتان باشد که عزت نفس بالا به معنی باور داشتن خودتان است و پشتکار و تمرکز لازم برای در صف ماندن و رسیدن به موفقیت در زندگی را در اختیار شما قرار می دهد.
