واکنش نشان دادن در مقابل افرادی که ما را خوار کرده و ارزش هایمان را زیر سوال می برند، قدری دشوار و دردناک است. بعضی اوقات زخم هایی که اینگونه افراد به ما وارد می آورند، ممکن است تا ابد باقی بمانند.
باید متوجه باشیم که افرادی که ما را تحقیر می کنند و قصد آسیب رساندن به ما را دارند، در درجه اول باید خودشان را بیازارند تا بتوانند ما را آزرده کنند.
باید بدانیم که یک انسان کامروا، موفق، و با اعتماد به نفس هیچ نیازی به تحقیر دیگران ندارد. شاید این افراد از دیگران انتقادهای سازنده ای کنند، اما هیچگاه آنها را تحقیر نمی کنند. برخی از افراد به طور کلی نظر منفی نسبت به دیگران دارند زیرا:
– به علت کمبودهایی که احساس می کنند دوست دارند خودشان را قدرتمند تر از سایرین جلوه دهند تا به ازاین طریق بر تزلزل شخصیتی خودشان غلبه کنند.
– قبلاً کسی آنها را آزرده کرده و چون توانایی مقابله با آن را نداشتند، با تحقیر دیگران سعی می کنند از موقعیت فعلی خود دفاع کند.
افرادی که به شدت ما را تحقیر می کنند با این کار فقط ناراحتی، عدم موفقیت، و بی هدفی خود را در زندگی به نمایش خواهند گذاشت و این مشکل آنهاست نه ما. دانستن این مطلب به ما کمک خواهد کرد که راحت تر بتوانیم در کنار آنها به زندگی عادی خود ادامه دهیم و حرف هایشان را نشنیده بگیریم. اگر بدانیم که مشکل از طرف مقابل است نه ما، می توانیم منطقی با مسائل برخورد نماییم و از حرف ها و کنایه های آنها ما را آزرده نخواهد کرد.
شاید فردی که دارای چنین خصوصیاتی است یکی از نزدیکان ما باشد و برایمان سخت باشد که بخواهیم از نظر عاطفی خودمان را از او جدا کنیم. هیچ نیازی به این کار نیست، فقط سعی کنیم در بحث هایی که او راه می اندازد، شرکت نکرده و خودمان را کنار بکشیم. قصد او این است که کاری کند تا ما احساس بدی نسبت به خودمان پیدا کنیم. این وظیفه ماست که به آنها اجازه انجام چنین کاری را ندهیم.
زمانیکه اینگونه افراد به ما حرفی می زنند، در پاسخ به آنها، جواب های بی شماری به ذهن ما خطور می کند. اگر چنین کاری را انجام دهیم، در واقع خودمان را با آن فرد هم شان ساخته ایم و این دقیقاً همان چیزی است که آنها انتظارش را می کشند. آنها می خواهند ما را عصبانی کنند تا برخورد شدیدی از خود نشان دهیم، آنها می خواهند ما احساس بدی نسبت به خودمان پیدا کنیم و قصدشان تنها آزار دادن و آسیب رساندن است. ما با جواب دادن به آنها در حقیقت وارد بازی ساختگی شان می شویم، و در نهایت خودمان را آزار داده ایم. ممکن است بعداً به خاطر حرف هایی که در عصبانیت از دهانمان خارج شده پشیمان شویم.
دیگران تا زمانیکه ما به آنها اجازه ندهیم، نمی توانند ما را بیازارند. در برخی مواقع بهتر است نگاهی به طرز برخورد خود با طرف مقابل داشته باشیم و ببینیم ما چه کاری انجام داده ایم که او به خودش اجازه داده تا یک چنین پیشنهاداتی نسبت به ما ارائه دهد. آیا توانایی تغییر شرایط را داریم؟ آیا به واقع عقاید او صحت دارند؟
خوب در زمان بروز چنین حالتی چه کاری می توان انجام داد؟ بهتر است یکی از موارد زیر را امتحان کنیم:
زمانیکه احساس می کنیم فردی با حالت تهاجمی با ما برخورد میکند می توانیم بگوییم: “ازت ممنونم اما فکر می کنم بهتر است توصیه هایت را برای خودت نگه داری” و یا: “خیلی سخاوتمندی ولی من نیازی به توصیه های تو ندارم”
همه این مسائل به دلیل خشم و نفرتی که در آنها وجود دارد، درست می شود و ما هم مجبور نیستیم که بار مسئولیت زندگی آنها را به دوش بکشیم. شاید آنها بخواهند که از خشم و نفرت خود به ما سهمی بدهند، اما این “هدیه” ای است که ما واقعاً نیازی به آن نداریم.
اگر به توصیه های آنها گوش کنیم و هدیه های مسمومشان را قبول کنیم، با این کار خشم و عصبانیت آنها را به درون خود راه داده ایم. به خودمان اجازه انجام چنین کاری را ندهیم. ما هیچ نیازی به این هدایا نداریم، از کنار آنها عبور کنیم.
هیچ کس دوست ندارد مورد انتقاد قرار بگیرد، به همین علت اگر می خواهیم سالم زندگی کنیم و از عزت نفس برخوردار باشیم، باید این پیغام های منفی که از سایرین در مورد شخصیتمان می شنویم را نادیده بگیریم.
زمانیکه در معاشرت با افرادی قرار می گیریم که ما را خوار می کنند، به یاد داشته باشیم:
۱- با تحقیر کردن متقابل، کارشان را تلافی نکنیم.
۲- طرز برخوردشان چیزهای زیادی در مورد آنها به ما می گوید، به راحتی می توانیم درک کنیم که دلیل همه این کارها، خشم و نفرتی است که وجودشان را فراگرفته و خودشان باید با آن کنار بیایند نه ما.
۳- آیا می توانیم از میان نظریات آنها برای خود یک “هدیه” پیدا کنیم؟ می توانیم به یکی از نقاط ضعف و یا قوت خود در بین نظریات آنها پی ببریم، اگر قوت بود آنرا افزایش دهیم و اگر ضعف بود در پی جبران آن برآییم.
