چطور مانند افراد موفق از شکست به پیروزی برسیم
مددکاران اجتماعی و دیگر افرادی که به نوعی با تبهکاران و افراد طرد شده در جامعه سر و کار دارند، به دنبال اثبات این هستند که این افراد از لحاظ سن، تحصیلات، اعتقادات مذهبی و خاستگاه های تربیتی کاملا با یکدیگر متفاوت هستند.
بعضی از این افراد بسیار جوان هستند و بعضی دیگر پیر. معدودی از آن ها فارغ التحصیلان دانشگاهی هستند و گروهی دیگر پایشان به هیچ مدرسه ای باز نشده است. بعضی از آن ها متاهل و بعضی دیگر مجرد هستند. ولی تمامی این افراد یک وجه مشترک با هم دارند؛ همه آن ها به شدت مغلوب و شکست خورده هستند و تحت شرایطی دردناک، خرد شدن را تجربه کرده اند.
شرح ناراحتی و دردمندی این افراد را می توان در چنین جملاتی شنید: «همسرم مرا رها کرد و رفت» یا «دار و ندارم را از دست دادم و جای دیگری نداشتم که بروم». زمانی که کمی بالاتر می رویم و وارد طبقات متوسط جامعه می شویم، تفاوت های بارزی را در شیوه زندگی این دو گروه می بینیم. با وجود این متوجه می شویم که یان گروه هم دلیل هایی را برای توجیه محرومیت های خودشان می آورند که گروه اول برای سقوط ویرانگر خود بیان می کردند.
افراد متوسط هم احساس شکست خوردگی می کنند، از شرایطی که به آن ها لطمه زده است، زخم هایی در دل دارند و باعث شده که به شدت محتاط شوند. آن ها با جان کندن به سمت جلو می روند و با احساس بیزاری از خودشان، از وحشتی که یک زندگی موفق برایشان ایجاد می کند، فرار می کنند. این گروه هم تسلیم شکست شده اند، ولی از راهی که منطقی، بی دردسر و از نظر اجتماعی پذیرفته شده است.
حالا قصد داریم کمی فراتر برویم و وارد خیابان های کم رفت و آمد موفقیت شویم. در این جا با افرادی از قشرهای مختلف اجتماعی رو به رو می شویم. افرادی مانند مدیران کل، وزیران بلندپایه، مقام های عالی رتبه دولتی و بزرگمردانی که از خانواده هایی فقیر، ثروتمند یا روستاهای دور و نزدیک می آیند. این افراد که هدایتگر بخش های مختلف اجتماع ما هستند، با هرگونه شرایط نامساعدی که به تصویر بیاید، رو در رو بوده اند.
همه انسان ها قابلیت این را دارند که موفق باشند
بنابراین می توان افراد شکست خورده و معمولی را با یک انسان موفق، از هر جهت مانند سن، هوش، محیط تربیتی، امکانات، ملیت و سایر موارد هم ردیف بدانیم. تنها از یک جهت نمی توان آن ها را در یک ردیف قرار داد و آن هم واکنشی است که هرکدام نسبت به شکست از خودشان نشان می دهند.
هنگامی که یک انسان شکست خورده زمین می خورد، توان برخاستن دوباره را پیدا نمی کند. او همان جا می ماند و به تدریج خرد می شود. آدم معمولی در تجربه ای مشابه روی زانوهای خود می ایستد. ولی چهار دست و پا از میدان می گریزد و زمانی که به کلی از نگاه ها پنهان شد، خود را از مسیر تلاش خارج می کند تا دیگر مورد ضرب یا اهانت قرار نگیرد. اما زمانی که یک انسان موفق به زمین می افتد، به روش دیگری عمل می کند. او سریعا بلند می شوند، درسی می گیرد، ضربه را از یاد می برد و به سمت جایگاهی بلندتر حرکت می کند.
برای تبدیل شکست به پیروزی از انسان های موفق الگوبرداری کنید
سعی کنید شرح حال و زندگی نامه انسان های بزرگ به قلم خود آن ها را بخوانید، تا بار دیگر متوجه شوید که چگونه هر یک از این افراد بارها و بارها می توانستند در برابر موانع و مشکلات خود سر خم کنند. کار دیگری هم می توانید انجام دهید و آن این است که از زندگی هرکسی که به نظر شما واقعا فرد موفقی است، اطلاع پیدا کنید. وقتی همه چیز را در مورد آن ها فهمیدید، متوجه می شوید که چگونه بر دشواری ها و موانع بزرگ زندگی پیروز شده اند.
امکان ندارد که بدون وجود مخالفت، مشقت و موانع، به موفقیت های بزرگ دست پیدا کنیم. ولی امکان آن وجود دارد که از موانع برای پیشبرد اهداف خود و رسیدن به موفقیت در زندگی استفاده کنیم. ما انسان ها زمانی که از مسئله ای ضربه می خوریم، غالبا چنان در ابتدا دچار احساسات می شویم که نمی توانیم از آن تجربه ای به دست آوریم.
استادان دانشگاه به خوبی می دانند که واکنش یک دانشجو نسبت به نمرات مردودی اش، کلید موفقیت بالقوه ای در اختیار او قرار می دهد. ما قادر هستیم شکست ها را به پیروزی تبدیل کنیم. یعنی درسی بگیریم، آن را به کار ببندیم و بعد به شکستی که پشت سر گذاشته ایم نگاه کنیم و لبخند بزنیم تا سرانجام به موفقیت در زندگی برسیم.
از موانع موفقیت تان، چیزی غنیمت بگیرید
از همین الان تصمیم بگیرید که از هر مانعی که بر سر راهتان سبز می شود، چیزی به غنیمت بگیرید. بار دیگری که در محیط کار یا منزل با مشکلی رو به رو می شوید، بر اعصابتان مسلط شوید و تلاش کنید که علت آن را پیدا کنید. از این راه می توانید جلوی اشتباهات مجدد خود را بگیرید. به خاطر داشته باشید که برای رسیدن به موفقیت در زندگی ضربه خوردن تجربه با ارزشی است، در صورتی که بتوانیم از آن درس خوبی بگیریم.
ما انسان ها موجودات عجیب و غریبی هستیم. خیلی سریع برای پیروزی های خود اعتباری تمام عیار قائل می شویم. هر وقت به یک موفقیت در زندگی می رسیم، می خواهیم همه ی عالم و آدم را با خبر کنیم. طبیعتا دوست داریم همه ما را به یکدیگر نشان بدهند و بگویند: «فلانی را می بینی؟ او چنین و چنان کرده است»!
بعید نیست که در این دنیا کسانی قصد داشته باشند که به ما ضربه بزنند، ولی در بیشتر موارد، خودمان باعث سقوط خودمان می شویم. شکست های ما در اثر عدم کفایت فردی یا اشتباهات خودمان است. از این طریق می توانید عادت جدیدی برای رسیدن به موفقیت در زندگی پیدا کنید.
خودتان را مورد ارزیابی قرار دهید
به خودتان یادآوری کنید که می خواهید به آن حد از کمال که از لحاظ انسانی برایتان مقدور است، برسید. واقع گرا باشید. خودتان را در یک لوله آزمایش بگذارید و از دید یک شخص ثالث و بی طرف به خودتان نگاه کنید. ببینید آیا دارای ضعفی هستید که تا پیش از این، هرگز متوجه آن نشده اید. اگر ضعفی دارید برای اصلاح آن دست به کار شوید. بیشتر مردم آن قدر به خودشان عادت می کنند که توانایی دیدن راه های اصلاح نفس را از دست می دهند.
مورد نقد و ارزیابی قرار دادن خود تاثیر سازنده ای روی انسان دارد. این کار به انسان کمک می کند که کارآیی و قدرتی که لازمه رسیدن به موفقیت در زندگی است، را به دست آورد. یادتان باشد که مقصر دانستن دیگران تاثیر به شدت ویرانگری روی ما دارد.
پس به نحوی سازنده خودتان را مورد نقد و ارزیابی قرار دهید و به هیچ وجه از ناتوانی ها و بی کفایتی های خود فرار نکنید. معیارهای بالاتری را در نظر بگیرید و مانند افراد موفق دنیا، کاستی ها و ضعف های خود را پیدا کرده و آن ها را اصلاح نمایید تا شما هم بتوانید به موفقیت در زندگی دست پیدا کنید.
