مواردی که یک فرد موفق و خوشحال هیچگاه نباید بر زبان بیاورد
۱- هیچ چاره ای ندارم
این را در نظر داشته باشید که برای رسیدن به خواسته همیشه چندین راه وجود دارد، شما اگر در مسیری هستید که به آن تمایلی ندارید به سادگی و با میل باطنی می توانید آن را تغییر دهید.
۲- من نمی توانم
خواستن توانستن است. ممکن است در حال حاضر در شرایط سختی یا شاید در مرحله بدی از زندگی به سر می برید، اما آن چه که اهمیت دارد، این است که تا شقایق هست زندگی باید کرد. زمان پیش روی شما زیاد است، و اگر بخواهید هرکاری را می توانید انجام دهید.
۳- شانسم را از دست دادم
چارلی چاپلین زمانی گفته است ” هیچ چیز در این جهان باقی و پایدار نیست، حتی مشکلات ما.”
شاید برای رسیدن به اهداف مورد نظرتان مسیر نادرستی را برگزیده باشید، اما در این میان به مرحله ای رسیده باشید که تا هدفتان تنها یک قدم صحیح فاصله داشته باشید مهم در این جا چگونگی برداشتن قدم نهایی است.
هیچ گاه برای رسیدن به آرزوها و آمال و آن چه که می خواهید دیر نیست، به قول بزرگان ز گهواره تا گور دانش بجوی.
هرگز برای آموختن دیر نیست.
۴- می توانم آرزوها و اهدافم را به تعویق باندازم
شما نمی توانید اهدافتان را منتظر نگه دارید تا به آن ها برسید. از قدیم گفته اند که کار امروز را به فردا میفکن. این یک نقص بزرگ شخصیتی است که روز به روز از عمر شما کاسته شود اما کوچکترین قدمی برای رسیدن به خواسته خودتان برنداشته باشید. اگر به همین منوال ادامه دهید روزی فرا خواهد رسید که دیگر دیر شده باشد و نتوانید از تمام توانایی و استعداد خود بهره ببرید.
در راه رسیدن به اهداف باید شجاع و نترس بود. باید دل را به دریا زد و از شکست ها نهراسید تا بتوانید همانی که میخواهید شوید. همان انسان رویاهایتان…
۵- احتمالاً حق با آنهاست، پس من اشتباه می کنم
یک انسان عاقل و بالغ توانایی تصمیم گیری برای آینده و زندگی خود را دارد. شما بهتر از هر کسی می دانید که چه چیزی برایتان مناسب و ایده آل است. صلاح ملک خویش خسروان دانند. نگذارید دیگران نظر و تصمیم شما را عوض کنند چون آن ها فقط می دانند که چه چیزی برای خودشان خوب است. خودتان برای خودتان شرایط را مهیا کنید. همرنگ جماعت بودن و پیشروی کردن با نظرات و پیشنهادات دیگران شما را در یک چارچوب قرار می دهد که امکان پیشرفت را از شما می گیرد. ولی اگر تنها و با سمع و نظر خود در یک موضوع پیش بروید خواهید دید که به جاهایی می رسید که دست نخورده و بکر برای شما باقی مانده است و هیچ کسی به این مرحله نرسیده است.
به قول آلبرت انیشتین: “کسانی که همیشه به دنبال جمع راه می افتند، هیچ وقت از آن جمع جلو نمی زنند. کسی که تنها قدم میزند خیلی محتمل است که خود را در جاهایی بیابد که هیچگاه شخص دیگری آنجاها نبوده است.”
