روش رسیدن به آرزوها
خیلی هیجان زده ایم. آرزویی داریم که باید به آن برسیم. به همین خاطر همه انرژی و وقتمان را برای به واقعیت تبدیل کردن این آرزو می گذاریم. ولی با گذشت زمان حتی به آن نزدیک هم نمی شویم. به همین خاطر انرژی مان کم‌کم کمتر می شود و وسوسه می شویم که از تلاش دست بکشیم.
شور اولیه مان فروکش کرده است ولی خودمان را به زور جلو می کشیم. لحظه به لحظه، ساعت به ساعت، روز به روز، سال به سال تا اینکه یک روز مشاهده میکنیم که دیگر نمی توانیم ادامه دهیم. ناامید می شویم چون نتوانسته ایم به آرزویمان دست پیدا کنیم.
راز رسیدن به آرزوها
حالا چه باید بکنیم؟ قدم بعدی مان چیست؟ به نقطه ای رسیده ایم که از کاری که می کنیم متنفریم. مطمئن نیستیم که اصلاً این آرزو را می خواهیم یا نه.
اگر شما هم در این موقعیت گیر کرده اید و به قدم بعدی تان فکر می کنید و اینکه دست بکشید یا نه، یک لحظه صبر کنید. دست نکشید.
احتمالاً آرزوی اشتباهی داشته ایم
قبل از اینکه از آرزویمان دست بکشیم، آیا به این فکر کرده ایم که ممکن است آرزوی اشتباهی داشته ایم؟ ما معمولاً انگیزه بسیار زیادی را روی آرزو داشتن می گذاریم ولی هیچکس درمورد داشتن آرزوهای اشتباه حرف نمی زند. تصور این است که تا زمانیکه آرزویی داشته باشیم، می‌توانیم به آن دست پیدا کنیم ولی به این سادگی ها که تصور می کنیم نیست.
امیدوارم که با این حرف ناراحتتان نکرده باشم، ولی این حقیقت دارد. آدمها ممکن است به روش های مختلفی آرزوهای اشتباه داشته باشند. مثلاً آرزوی خیلی ها را پدر و مادرشان ساخته اند یا حتی دوستان و معلمانشان.
حتی دوستی را می شناسم که می گفت آرزو دارد پزشک شود و وقتی از او پرسیدم چرا، گفت که مادرش به او گفته است که برایش بهتر است. بعد درمورد آرزوی مادرش برایمان حرف زد.
آیا آرزوی شما هم آرزوی فردی دیگر است؟ اگر اینطور است، دیگر وقتش رسیده که آرزوی خودمان را داشته باشیم. ولی اگر آرزویمان آرزویی اشتباهی نیست و باز هم نمی توانیم به آن دست پیدا کنیم، آنوقت: دوباره به آرزویمان فکر کنید
وقتش رسیده که بنشینیم و بیشتر به آرزویمان فکر کنیم.(راههای رسیدن به آرزوها)
من عاشق داستان جوزف خیالباف هستم. جوزف وقتی بچه تر بود آرزو می کرد که همه خانواده اش به او تعظیم کنند. او به آرزویش رسید ولی نه به آن روشی که برایش برنامه ریزی کرده بود. هیچوقت انتظار نداشت که برده ای در سرزمینی ناشناخته شود و انتظار هم نداشت که زندانی یا مرد دست راست پادشاه یونان شود. ولی به آرزویش رسید.
ما از این داستان سه درس می‌گیریم.
۱. گاهی وقت ها آرزویمان را خوب نمی شناسیم. جوزف آرزویش را به خانواده اش محدود کرده بود ولی چیزی که به دست آورد بسیار بزرگتر بود. اگر تصور می کنیم به آرزویمان نرسیده ایم، شاید به این خاطر است که آرزوهایمان را با دانشمان از آنطور که باید باشد محدود می کنیم. شاید آرزویمان بسیار بزرگتر از چیزی باشد که تصورش را داریم.
۲. شاید دنیا به استقبال آرزوی ما نمی آید. استیو جابز رویای اپل را در سر داشت ولی سرمایه گذارانی که او را از کمپانی های خود بیرون کردند استقبال خوبی از رویای او نداشتند. ولی با گذشت زمان، او توانست به آرزویش حامه عمل بپوشاند. با آرزویمان صبور باشیم. به آن زمان بدهیم. برای آن تلاش کنیم و مطمئن باشیم که به آن خواهیم رسید.
۳. فقط آرزو داشتن کافی نیست، باید خودمان را برای آن آماده کنیم. باید درک کنیم که فرآیند رسیدن به آرزوها یک سفر راحت و سریع نیست. گاهی اوقات آرزوی ما درست در زمان تسلیم شدنمان به واقعیت تبدیل می شود. باید برای همه چیز آماده باشیم. یاد بگیریم، تلاش کنیم و تماشا کنیم که چطور آرزویمان به واقعیت تبدیل می شود.
حرفمان را با یک سوال تمام می کنیم، آیا باور دارید که بعضی آرزوها اشتباهی هستند؟ فکر می کنید چطور ممکن است افراد آرزوهای اشتباهی برای خود داشته باشند؟
