چگونه خیلی باهوش به نظر برسیم
بیان و صحبت ما یکی از روش هایی می باشد که باهوش بودن یا عکس آن را به اطرافیان نشان می دهد پس در لحظات خاص از واژه های خاص استفاده کنیم تا با ذکاوت تر به نظر برسیم.
برای آنکه باهوش تر به نظر برسیم اینطور صحبت کنیم
برای آنکه باهوش تر به نظر برسیم حتماً نباید یک معمای سخت را حل کنیم و یا پاسخ سوالی پیچیده را بدانیم، فن بیان و برقراری ارتباط با دیگران هم میزان هوش ما را به دیگران نشان میدهد.
تا حالا دیده اید کسی بزرگتر از دهانش حرف بزند؟ از لبخندی که گوینده موقع گفتن آن حرف بر لب دارد و برق توی چشم هایش موقع گفتن کلمات، فهمیده اید که او واقعاً از گفتن آن حرف احساس غرور میکند. (احتمالاً برای آنکه وضعیت را از آن هم بدتر کند، کلمه ای را اشتباه، نابجا و حتی غلط تلفظ می کند. چه افتضاحی!)
ازنظر مردم دنیا آدم هایی که دامنه لغات غنی تری دارند، آدم های خلاق تر و باهوش تری هستند. کسانی که دامنه لغات وسیعی دارند، سریع تر استخدام می شوند، سریع تر ترفیع می گیرند و دیگران بیشتر به حرفهایشان گوش میدهند. بنابراین برندگان بزرگ از کلمه های کامل و پرمعنا استفاده میکنند، ولی هیچ وقت هم حرفهایشان غیرطبیعی و نامناسب به نظر نمیرسد. کلمه هایی که آنها بکار میبرند کاملاً مناسب با موقعیت است. و با همان دقتی کلمه هایشان را انتخاب می کنند که بلوزشان را. آنها واژه هایی را استفاده میکنند که باشخصیتشان و منظوری که دارند مناسب باشد.
نقش کلمات در برقراری ارتباط موثر با دیگران؟
خبر بی نهایت خوش آن است که تفاوت بین دامنه لغت غنی و دامنه لغت معمولی فقط ۵۰ کلمه است. چیز زیادی لازم نداریم تا مثل یک برنده بزرگ به نظر بیاییم. فقط ۱۲ کلمه فوق العاده است که به هرکسی که از آن استفاده کند این حال هوا را میدهد که یک ذهن خلاق و مبتکر دارد.
به دست آوردن این دامنه لغت عالی، کار ساده ای است. لازم نیست خودمان را در فرهنگ های لغت غرق کنیم. تنها کاری که باید بکنیم این است که به چند تا کلمه پوسیده و رنگ و رو رفته که مدام استفاده میکنیم فکر کنیم:باهوش، خوب، خوشگل و… حالا فرهنگ لغت را برداریم و آن کلمه را پیدا کنیم (احتمالاً خودمان هم از اینکه همیشه از این کلمه استفاده میکنیم دیگر خسته شده ایم) بعد به سراغ واژه های معادل آن کلمه بگردیم و آنها را روی کاغذ بنویسیم. خواهیم دید که در آخر کار لیست بلندبالایی خواهیم داشت.
برای مثال اگر به سراغ کلمه «باهوش» رفته باشیم، چندین معادل برای آن پیدا کنیم. بعضی از این واژه ها پرزرق و برق و معنادار هستند مثل زیرک، کاردان، زرنگ، ناقلا و … لیست را تا پایین برویم و هرکدام از کلمه ها را با صدای بلند بخوانیم. کدام مناسب ماست؟ مثل لباس هرکدام را امتحان کنیم. با کدام یک احساس راحتی می کنیم؟ چند تا از کلمه هایی را که از آنها خوشمان آمده است انتخاب کنیم و آن قدر آنها را با صدای بلند پیش خودمان تکرار کنیم تا کاملاً جزئی از دامنه لغاتمان بشود. دفعه بعد که می خواهیم از هوش کسی تعریف کنیم، می توانیم او را غرق در این عبارت های متنوع کنیم:
این کارت واقعاً از ذکاوتت بود!
چقدر عاقلانه!
ناب بود!
چقدر تو زیرکی!
و حالا … فقط مخصوص آقایان
آقایان، خانم ها ساعت های زیادی را جلوی آیینه می گذرانند (حالا انگار شما خودتان این قضیه را نمی دانید!).
آقای محترم، وقتی خانمت با آرایش تمام برای رفتن به شام از پله ها پایین می آید به او چه می گویید؟ اگر فقط بگویید “خب، حاضری بریم؟” فکر میکنید آن خانم چه حالی می شود؟ حتماً درحالی که دست او را می گیرید تعریفی از او بکنید. مثلاً “خیلی باوقار شدی” یا “ماه شدی” یا “دلربا شدی” و … آقایان، توجه کنید:”واژه ها” روی زن ها جواب می دهد.
چند پیشنهاد دیگر
فرض کنیم در یک مهمانی هستیم و حسابی دارد به ما خوش میگذرد. به میزبان نگوییم مهمانی ات عالی است، همه این حرف را به او می زنند، به او بگوییم مهمانی اش باشکوه است، خارق العاده است. یا اینکه میزبانمان را در آغوش بگیریم و به او بگوییم “اوقات فوق العاده ای” یا “اوقات درخشانی” را پشت سر گذاشته ایم.
دفعات اول که کلمه ای مثل “باشکوه” را به کار می بریم، ممکن است چندان راحت نتوانیم آن را به زبان بیاوریم، ولی با کلمه “فوق العاده” مشکلی نخواهیم داشت. خب، فوق العاده چندان هم با باشکوه تفاوتی ندارد. هیچ کدام صداهایی سخت تر از دیگری برای تلفظ کردن ندارد. مسئله مهم در مورد کلمه ها، آشنا شدن و عادت کردن به آنهاست. کلمه های جدید را چندین بار برای خودمان تکرار کنیم. طولی نمی کشد که درست مثل وقتی که کفش تازه ای را به پا می کنیم، این کلمه ها را هم راحت به زبان می آوریم.
