دیگران را می بینیم که خوشحال اند و به همه ی اهداف و آرزوهای خود دست پیدا کرده اند؟ آیا باور داریم که از قافله عقب مانده و توانایی رسیدن به آرزوهای مان را نداریم؟ آیا می ترسیم که نتوانیم همرنگ جماعت شویم؟ آیا گمان می کنیم در نظر دیگران نامرئی هستیم؟ این ها سؤالاتی است که وقتی احساس می کنیم در زندگی گیر افتادیم باید از خود بپرسیم. باورهای اشتباه معمولاً ما را به سمت یک زندگی هدر رفته هدایت می کنند. با خودمان غریبه می شویم، خودمان را درک نمی کنیم و احساس می کنیم به این دنیا تعلق نداریم. اگر این احساسات برای ما آشناست، پس ما هم احتیاج داریم که این ۳ باور غلط را از زندگی خود حذف کنیم.
۱-باید وانمود کنیم که اهمیت می دهیم
آیا رابطه ی عاشقانه ی دوستان مان برای ما مهم است؟ آیا برای ما مهم است که امروز ناخن همکارمان شکسته است؟ آیا به مشکلات همسایه مان اهمیت می دهیم؟ اگر اهمیت نمی دهیم پس وانمود نکنیم. وانمود کردن از ما فردی ضعیف می سازد. هویت ما را می کشد. به جایش به خودمان اهمیت دهیم و کمی برای خود زندگی کنیم.
۲–شکست خوردن، طلسم من است
از گذشته ی خود ترس داریم. با شکست های بسیاری مواجه شده ایم و گمان می کنیم روی هرکاری دست بگذاریم شکست می خوریم. فاجعه به بار می آوریم. مشکل این جاست که خیلی از ما در تشخیص این که، این شکست ها هم جزئی از پیروزی آینده مان هستند، مشکل داریم. از طرفی ممکن است به خود بیاییم و ببینیم که تمام زندگی مان در پشیمانی گذشته است.
۳-امروز روز مناسبی نخواهد بود
آن روز بهتری که ما در انتظارش هستیم ممکن است هیچ گاه فرا نرسد! زندگی پر از توقعات و انتظارات بیش از حد است. برای سفر رفتن، عاشق شدن، تصمیمات بزرگ زندگی و هر چیز دیگری منتظر یک روز “شنبه” هستیم. دست از صبر کردن برداریم. در حال زندگی کنیم. هر روز می تواند روز بهتری باشد. همیشه انتخابی داریم. شنیده اید که می گویند به گونه ای زندگی کن که گویی آخرین روز زندگیت است؟
