بیوگرافی رابرت گودارد(زندگینامه دانشمندان)
در زندگی نامه رابرت گودارد اینگونه آمده است که: رابرت گودارد حرف و ساکت بود و از کار صحبت نمیکرد، مگر اینکه به نتیجه ی سودمند برسد. او در ۱۵ اکتبر ۱۸۸۲ در ورستر ماساچوست آمریکا متولد شد. با مطالعات و دستاوردهایی که این دانشمند داشته، چنانچه زیولکوفسکیرا پدر علم راکت بدانیم، بدون شک رابرت گودارد را باید پدر مهندسی راکت خطاب کنیم. اگر چه این دو نابغه چندین دهه بدون اطلاع از هم بودند، ولی تحقیقاتشان عملاً به موازات یکدیگر بود.
رابرت گودارد که به شدت علاقمند به پرواز بود، پس از پایان دوره ی دبیرستان به مؤسسه یپلی تکنیک «ورستر» در بوستون رفت. در سال ۱۹۰۸ یعنی در سن ۲۵ سالگی از آنجا فارغ التحصیل شد. در این مدت وی مطالعات خود را مورد راکت به شدت دنبال کرد و به این نتیجه رسید که راکت ها با سوخت مایع، مزیت بالاتری نسبت به راکت ها با سوخت جامد دارند. همانند زیولکوفسکی، او دریافت که اکسیژن و هیدروژن مایع برای این نوع موتورها مناسب است. او بر این اساس، ساختمان موتور راکت حقیقی را (که پرواز در آسمان را میسر نمود) ساخت.
رابرت گودارد مدرک فوق لیسانس خود را در سال ۱۹۱۱ از دانشگاه کلارک در رشته ی فیزیک دریافت نمود و به عنوان پرفسور فیزیک، در دانشگاه پرینستون، برای یک کار تحقیقی یک ساله مشغول گردید و به طور جدیبه کار موشک پرداخت. در سال ۱۹۱۴ پس از طی دوران نقاهت و مریضی، دوباره با عنوان معلم فیزیک به دانشگاه کلارک بازگشت و تصمیم گرفت محاسبات خود را با پول خود و هزینه ی کمی که واگذار میشد، عملاً تجربه کند. رابرت گودارد که مطالعات خود را در زمینه ی راکت دنبال می کرد، در حقیقت پایه گذار راکت هایی است که هم اکنون به شکل فعلی در قرن ۲۰ شناخته شده است. رابرت گودارد در سال ۱۹۱۹ کتابیتحت عنوان روش های رسیدن به ارتفاعات فوق العاده بالا منتشر ساخت.
رابرت گودارد همچنین اعلام نمود که با به کار گیری شکل خاصی از نازل می توان با سوخت ثابت، سرعت پرتاب را ۸ برابر بالا برد و با این کار نه تنها سرعت ۸ برابر بیشتر خواهد شد بلکه برد راکت نیز به ۶۴ برابر اولیه افزایش پیدا میکند. او دریافت که برای رسیدن به سرعتهای مافوق صوت، موتورهای سوخت مایع بر موتورهای با سوخت باروتی ارجحیت دارند.
رابرت گودارد سرانجام در سال ۱۹۲۶ راکت با سوخت مایع و نفت را آزمایش نمود، این راکت با سرعت ۶۰۰ مایل در ساعت تا ارتفاع ۱۸۴ پا صعود کرد و سرانجام طی آزمایش های متعدد، سرعت مافوق صوت را در راکت به دست آورد.
چنانچه دولت آمریکا بودجه ی تحقیقاتی وی را تأمین می کرد، چه بسا اولین کشور در توسعه و طراحی کارهای موشکی میشد. از جمله کارهای گودارد، پرتاب موشکی با سوخت مایع به طول ۳.۳۵ متر را در سال ۱۰۳۰ می توان نام برد. آزمایش این موشک کاملاً موفقیت آمیز بوده است. او برای کنترل جریان سوخت به محفظه یاحتراق یک شیر کنترل طراحی و نصب نمود. از این طریق موشک قادر بود به طور اتوماتیک خاموش شود. او برای هدایت و کنترل، پره های متحرکش را در خروجی نصب کرد.
این دانشمند، اولین کسی بود که تفکر راکت های چند مرحله ایرا به ثبت رساند و از جای روسکوپ برای هدایت خودکار مسیر موشک ها استفاده کرد. در ۲۸ مارس ۱۹۳۵ اولین موشک مجهز به جایروسکوپ گودارد، ۴۸۰۰ پا به صورت عمودی پرواز کرد و سپس به کمک گرفتن از کنترلهای سطحی افقی حدود ۵۵۰ مایل در ساعت، هزار و سیصد پا پرواز نمود.
هنگامیکه بعد از خاتمه ی جنگ جهانی دوم، از کارشناسان آلمان که به آمریکا منتقل شده بودند، پرسیده شد چه اطلاعاتی پایه و اساس توسعه ی موشک در آلمان قرار گرفت، آنها گفتند: بهتر است این را از رابرت گودارد بپرسید، ما هرچه اطلاعات داریم از اوست.
او ضمن کار در نیروی دریایی آمریکا در مورد بهسازی سیستم های هدایتی موشک در سال ۱۹۴۵ به عضویت هیئت مدیره ی مجمع راکتی آمریکا انتخاب شد و سرانجام در ماه اوت همان سال در سن ۶۲ سالگی پس از ۴۲ سال تلاش تحقیقی و ثبت ۲۱۴ اختراع، از دنیا رفت. با فوت این دانشمند، دنیا مخترع بزرگی را که کشورش قادر به تشخیص نبوغ او نشد، از دست داد.
